maandag 29 augustus 2011

ik heb een nieuwe blogspot account;  http://ct-nieuw.blogspot.com/
als je dan toch even op mijn blogspot kijkt, 
klik dan vooral op de advertenties aan de rechterkant van het blog.
iedere keer als er op word geklikt ontvang ik namelijk geld. (aa)


xoxo'

woensdag 10 augustus 2011

keep swimming

Just keep swimming, just keep swimming, just keep swiming, swiming, swim-hing. 
Of in dit geval; just keep walking, keep walking, keep walk-hiiiing.
Blijven lopen? Ja, blijven lopen, wat er ook gebeurt.
Aan mijn voeten te merken was dat het wat er gister avond door mijn hoofd ging.
de heletijd; keep walking, keep walking. Ook al zijn mijn voeten nog zo moe,
doen mijn pumps pijn en is de grond onder blote voeten toch wel erg, erg koud.
Het begon allemaal met de ideeën om te chillen met een paar mensjes en daarna te blijven slapen bij Roos samen met Denise.
Maar toen bleek dat een van de mensjes niet kon.
Na een aantal heldhaftige reddingspogingen te hebben bedacht zouden we de persoon in kwestie maar even bij hem thuis ophalen.
Maar toen we 2x langs het huis waren gelopen om te checken of het wel het goede huisnummer was, vonden we het toch wel een beetje eng.
Ons reddingsplan werd dus niks en gingen we na een tijd een beetje gechilld te hebben vlakbij zijn huis maar terug naar de bushalte omdat een vriend van Denise ook had besloten dat hij niet kon komen en we hem bij het bushokje zouden treffen. Na onze bus gemist te hebben, even gezellig gekletst te hebben die vriend, en heerlijk nat te zijn geworden door de stortbui kwam de vader van Roos ons ophalen.
Na onze chillsessie te hebben gehad moesten we opschieten om de allerlaatste bus die ging nog te halen.
En ons kennende? Ja, inderdaad. die hebben we gemist.
De vader van Roos was immers geen taxishauffeur, dus van hem mochten we lekker dat hele stuk van Zwolle tot Hasselt lopen.
Gelukkig waren de jongens zo lief om ons tot Stadshagen mee achterop te nemen,
maar vanaf daar moesten we toch echt het hele stuk van 13km met zn drieën in het donker naar Hasselt lopen.
Roos aan de ene en Denise aan de andere arm.
Na 2uur te hebben gelopen, heel veel te hebben gegild, elkaar nog meer verhalen te hebben verteld en natuurlijk heel bang geweest waren in het donker kwamen we veilig aan in huize Mussche.
Die nacht was het; niet slapen, gekdoen, kussengevecht, foto's maken, kieteldood uitdelen, natuurlijk de leukste kinderfilms kijken; Finding Nemo en Charlie and the chocolat factory (en dan natuurlijk ook al die stemmetjes nadoen en meezingen met de oempa-loempa-liedjes) en  vooral heel veel lol hebben.
De volgende ochtend gingen we dan ook vroeg ontbijten bij de, ja natuurlijk; MacDonalds
- het was echter het meest ranzigste ontbijt dat ik ooit heb gehad, maar dat even achterwege - .
De rest hebben we gevuld met shoppen, shoppen en shoppen.
Roos heeft er weer een flinke dosis nieuwe makeup en sieraden bij, Denise een (jaja, door mij uitgezocht) nieuw setje leuke kleren en ik een nogal heftig paar schoenen.

En ookal is het leven nou zo moeilijk. Is het eng en zwaar om die 13km in het donker, op hakken of op blote voeten vol te houden..  just keep swimming.
Want dan komt alles uiteindelijk toch weer goed.

xoxo'




vrijdag 22 juli 2011

garnier oogroller review + anti-wallen tips

Feesten tot diep in de nacht, de hele  nacht wakker liggen omdat je niet kan slapen, er om 11uur s’avonds nog eens achter komen dat je voor de volgende morgen een verslag moet inleveren of s’ochtends er vroeg uit moeten omdat je de ochtendkrant moet lopen. Een van deze dingen heb je vast wel eens meegemaakt.

En wat krijgen wij girls daarvan?
Het gevoel dat we inkunnenstorten, plotseling patsboem in slaap vallen in de bus, of we krijgen nergens zin meer in, we hebben geen fut meer om wat te doen.

Ja dat krijgen wij er ook van, maar dat is niet precies waar ik het vandaag over wil hebben,
ik dacht namelijk meer aan; wallen die tot op de grond reiken, er uit zien als een zombie, een combie ervan, of dat we de volgende dag zo moe zijn, dat we niet meer kunnen slapen en daardoor een grote kans hebben om weer  hetzelfde te krijgen als waar ik het net over had.
Een tijdje geleden had ik zo ook mijn wallen-dagen.
Dat was een tijd met veel stress en problemen, en aangezien wallen ook onder problemen vallen en voor nog meer stress zorgen, moest ik hier dus echt wat tegen doen.
In een folder van de etos had de garnier oogroller gezien, anti wallen, anti kringen met cafeïne. - Mm, het zal mij benieuwen of het helpt-  gelukkig was deze oogroller in de aanbieding, want normaal is hij best wel prijzig (€16.99). Ik had hem gekocht voor €9,50.

Heb je zelf ook wallen-dagen? Misschien ben je het wel helemaal zat om zelf producten uit te proberen, je wilt gelijk een poduct die werkt en waar is voor zijn geld. Daarom hier tips om er minder moe uit te zien, en een review over de garnier oogroller.

Garnier oogroller review.

Op de verpakking van het product staat:
combineert met de ultra-frisse massage roller de stimulerende werking van cafeïne met vochtafdrijvende werking van een massage voor het verminderen van wallen. verminderd het volume van de wallen in ca. 4 weken.

mijn mening;

in’s;
Ik was al snel tevreden over het product, de rollerbal, het silveren ballletje op de roller voelt koud aan, waardoor je al snel een fris gevoel krijgt.
Mijn wallen verminderden wel, het is dat ze ineens weg zijn, maar je merkte het verschil wel.
Ook voelde het, en zag het eruit alsof de huid onder je ogen werd strakgespannen.  Dit is zeker een pluspunt, want zo worden je wallen veel minder zichtbaar.
Er zit geen parfum in, dat voorkomt huid-irritatie.  (en rode-vlekken  als je  -net als mij- niet tegen parfum kan)
Na 2 maanden was hij pas voor de helft leeg, dus hij gaat lang mee.

out’s;
De rollerball voelt na een paar keer gebruikt te zijn niet meer zo koud aan, leg hem daarom soms in de koelkast, door de kou helpt het de wallen te verminderen.
De opmaak van het product zelf vind ik niet echt iets waarvan je denkt; wauw.  Het is gewoon simpel, groen en met het garnier-logo erop.
Ook is de roller best duur.

Conclusie:
Meer in’s dan out’s, dat moet wel goed zijn dus.
Het kost wat geld, maar dan heb je ook wat.
Als je hem vergelijkt met andere anti-wallen producten die nog veel duurder zijn, is dit wel echt een aanrader. Het verminderd de wallen en zorgt voor een fris gevoel.


Meer tips voor de wallen-dagen;

koude lepel tegen de wallen?  not done!
Ik had een keer van vriendinnen gehoord dat lepels uit de diepvries ook helpen tegen wallen, maar dit was –bij mij- niet het geval.
Het zorgde wel voor een frisser gevoel, en ook werd de huid net als bij de garnier-roller strakgespannen, maar de wallen leken wel groter te worden, de kringen werden ook meer zichtbaar, en dit willen we natuurlijk ook weer niet hebben.

Concealer. ( met of zonder lichtreflecterende deeltjes)
Een concealer helpt bij het wegwerken van de donkere kringen.
Stip het erop (smeren of lijnen trekken mag natuurlijk ook) en verdeel het over de donkere kringen door erover te deppen (door te deppen blijft het beter/langer zitten ) met je vingers of met een foundation-kwast.
de reflecterende deeltjes  weerkaatsen het licht, waardoor je een stralendere look hebt, en je huid niet te dof lijkt.

Blush
Zorg dat je een mooie perzikkleurige blush hebt, deze zorgt voor een frissere look.
en als je de blush op doet,  smile (:
zo komen je appelwangetjes mooi naar voren, en poeder je de blush precies op de goede plek (van je appelwangetjes tot net iets onder aan je slaap).
Je kunt ook een heel klein beetje aanbrengen op de rest van je gezicht, dit doe je zo;
doe de blush op je poederkwast, blaas er even overheen en veeg gewoon langs sommige plekjes, niet te veel en niet overal, want het moet wel natuurlijk lijken.

Ikzelf gebruik een blush van de HEMA (de bronzing highlighter), deze kost €5,50, ik gebruik deze omdat er verschillende kleuren in zitten, gebroken wit, licht(perzik)roze en donkerder(perzik)roze. 
Dit zorgt voor een nog frissere look.  – zie ook de foto -  


Wit oogpotlood.
Met een wit oogpotlood kan je bepaalde punten in je gezicht accentueren, denk aan; naast je neusvleugels, onder de wenkbrauwen, boven je cupidoboog, net iets onder je lippen en je waterlijn(het 'waterige' lijntje onder je ogen).  - zie ook de afbeelding -
Veeg de lijnen die je hebt getrokken een beetje uit.


Wenkbrauwen.
Door je wenkbrauwen worden je ogen optisch gelift, epileer ze dus mooi en werk ze als dat nodige is bij met een wenkbrauwpotlood of poeder.

Wimpers
Zorg voor een dikke laag zwarte mascara, en/of krul je wimpers met een wimperkruller, dit zorgt voor een open blik – je kan natuurlijk ook nog eyeliner gebruiken - .

Ik gebruik Max Factor False Lash Effect mascara. Ik vind dit echt een top mascara want hij is extra zwart, makkelijk aan te brengen en door het ‘best wel grote’  borsteltje met veel haartjes geeft het veel volume aan je look.


En het belangerijkste tip;
SMILE, wanneer je lacht valt het al veel minder op dat je er moe uitziet. Lachen is hèt middel tegen de wallen-dagen.


Hopelijk heb je nu heel wat minder moeite met je wallen dagen’
xoxo'

zondag 17 juli 2011

vintage

Ik hou van vintage.
Nee, dan bedoel ik niet alle oude meuk van je oma, of die rommel die je bij de goedzooi ziet,
nee, dan bedoel ik het 'nieuwe vintage'; vintage gecombineerd met de leukste accessoires en items'
Denk bijvoorbeeld aan de foto's met een vintage randje die je overal -maar dan ook overal- op tumblr ziet,
die ene jongen en dat meisje met de vintage-look,
de jaren 60 shorts, de blazertjes, de oversized shirts en sweaters, de ronde zonnebrillen à la olsen-twins, de twee-vinger-ringen,  kruisen voor om je nek of je vingers, allemaal soorten kleuren&maten armbandjes en de vette jeffrey campbell lita's - of zoals mijn moeder ze ook wel noemt; gepimpte gehandicapten schoenen  - die allemaal weer helemaal hot zijn.
En ik had het nog geeneens over de kleuren gehad;
nude, groen, blauw & roze, in alle soorten en maten - of in dit geval in alle soorten tinten - .
En dit alles, de kleuren en de kleding gecombineerd met accessoires en items die iedereen wel hebben-hebben-hebben wil, en die je look niet te old-fashioned maken.
Daarom zijn ook mijn musthaves voor summer of 11;
een knalroze of knalblauw blazertje, groene sweater/vest/trui, een paar killerheels, een short, veel ringen (2vingerring ook niet te vergeten), veel armbanden, nagellak in alle kleuren en tinten, een kruis-ketting en zo'n kort shirt/hempje geval.
gelukkig ga ik deze vakantie uitgebreid shoppen met mijn lieve vriendin K.  tijdens onze vakantie, en hoop dat ik mijn musthaves zal vinden in de winkelstraat - wat mij waarschijnlijk toch niet gaat lukken, maar het is het proberen waard - .
En vind ik toch niet alles wat ik nodig heb?
dan bestel ik gewoon even wat op deze te gekke -vintage- sites; 

http://www.topshop.com/
http://www.urbanoutfitters.co.uk/
http://www.cafemoda.nl/
http://www.welikefashion.com/index.php

- en ja, de amerikaanse sites verzenden naar nederland, je moet alleen nog wel even alles omrekenen naar euro's.  - 

Enjoy your vintage-fashioned summer' 
en veel shopplezier  

liefs,

woensdag 6 juli 2011

Toetsweek gehad, veldwerk gehad (lees=omgegooid worden bij kanoën, stomme opdrachten doen,
heel veel fietsen - maar dan ook echt heel veel fietsen - chillen & natuurlijk héeeel veel lol hebben) 
alleen nog  boeken in leveren, en ja hoor, daarna kan ik het eindelijk roepen; vakantieeeeeee.    
Al myn homie’s een fijne vakantie toe-knuffelen en nog even die ene boy ‘gedag zeggen’
Na een uur in de bus te zitten met dat fijne  oh-my-god-het-is-vakantie-dus-geenstress-vroegopstaan-
benauwdebusreizen-en-al-het-andere-meer-gevoel kom ik thuis. Playsuit aan, zonnebrandcrème op 
mijn huid kwakken en zonnen tot  ik een zonnesteek heb opgelopen.
De volgende dagen gaan wel lekker, maar na een week, ben ik het al helemaal weer zat.
Ik wil mijn vrienden zien, ik wil hem zien, ik wil lol hebben met vriendinnen, ik wil ze gewoon allemaal
weer zien, ontmoeten, aanraken, ruiken, zoenen, knuffelen, bespringen en al het andere wat ik ben 
vergeten.  kortom, ik mis mijn lieve vrienden.
En ik lieg als ik zeg dat het deze vakantie voor het eerst gebeurt, want ja, dit gebeurt me nou ieder jaar. 
Maar ja, waar voor heb je anders blyk&een buskaart?
Nee beste lezer, dus niet om met de bus naar school te gaan of om iemand te bellen over dat eneproefwerk. 
Nee, die hebben we om ’s avonds met mn bestie te bellen, en de buskaart om naar mn homies te gaan.
Maar gelukkig hoef ik niet al mijn blyk-naar-blyk minuten op te maken om mijn bestie te horen, want ik ga een week van de vakantie met haar mee, en omgekeerd.
Dat wordt dus; feesten-feesten-feesten,  niet slapen, gekdoen, foto’s maken en lol hebben.
Want ja, zo gaat het dus altijd bij die leuke K. en mij, ons  IQ daalt dan ook steeds lager;
we beginnen met een IQ van 567890987654. (=heel hoog) en uiteindelijk daalt dat totdat het zijn nulpunt heeft bereikt. 
Aan het eind van de vakantie zullen we waarschijnlijk lachen om alles, maar dan ook echt alles (denk aan; HAHAHAHAHA ons IQ word steeds lager hea? HAHAHAHAH neee, HAHAHAH echt niet, hjb. HAHAHAHA haal de h weg je hebt JUSTIN BIEBEER, HAHAHAHAHA ).


misschien snap je nu waarom sommige mensen ons aan het begin van de vakantie aardig & normaal 
vinden, en aan het eind van de vakantie niet met ons gezien willen worden.


Maar ook al zijn we aan het eind van de vakantie helemaal vriendloos, we hebben altijd elkaar nog.  En als we elkaar zat zijn - wat nog nooit is voorgekomen – pakken wij natuurlijk onze buskaart &zorgen we  dat we nog genoeg blyk-naar-blyk tegoed hebben, en missen  we onze vrienden geen seconde.

Fijne vakantie’ 

XO’

zondag 19 juni 2011

Miss Barbie

Ben jij ooit een echte barbie tegen het lijf gelopen?
Nee, dan bedoel ik niet zo’n te-ge-make-up-ed (de streepjes ertussen voor ons uitspraakvermogen) persoon, met platinablond haar en de bijnaam ‘barbie’ uit de oh-oh-serie.
Met een echte barbie bedoel ik;
zo’n meisje met het perfecte huidje – zodat ze niet iedere ochtend met foundation moet kliederen - , bij wie het haar aaáltijd in model zit, met veel talenten ( je hebt barbie als popster, kapper, model, kledingontwerper, rockchick, hondentrainster, nanny, ballerina of zelfs prinses! ), ook heeft ze de perfecte boyfriend; mr. Ken, ze heeft hordes vol vrienden , maakt nooit fouten, is aardig tegen iedereen, heeft nooit stress, woont in een prachtige villa, en scoort goed op school. Kortom, ze is een perfect meisje met een perfect leventje, een dochter waar elke ouder van droomt.

Toen ik een jaar of 6 was, was ik echt barbie verslaafd.

Ze was een soort voorbeeld voor mij.
Iedere keer als ik me down voelde dan dacht ik aan barbie, zij was wel perfect.
Dan rende ik naar boven, en pakte haar en nog een andere barbie uit mijn barbie-kist.
Let the game begin..
‘Je pikt Ken van me in!’ * bitchslap *
‘ Niet, ik had hem eerder dan jou!’  * bitchslapterug*
Ken is van mij!’ * schop tegen het hoofd*
‘Neee, ken is van mij! ‘ *schop tegen de schenen*
En zo ging dat even door totdat het hoofd van een van de barbie’s eraf lag.
De wedstrijd was gewonnen.
En ik, ik voelde me weer een stukje vrolijker, miss barbie was verslagen, ze  leidde geen perfect leventje meer, en ik had door dat het leven niet alleen maar perfect kon zijn.

Maar even terug op de vraag die ik had gesteld; Ben jij ooit een echte barbie tegen het lijf gelopen?
Ik weet zeker dat je antwoord; ‘nee.’  is.
Want deze Miss Barbie, - of Miss perfect, hoe ze ook wel genoemd word -  bestaat niet!
Je kan niet het perfecte leventje lijden, er goed uitzien, goed scoren in je hobby’s en school.
Niemand kan dat zonder te stressen.  
En die miss perfect die je in die reclames ziet, die bestaat niet.
probeer dus niet om zoals haar te worden.
Want je wilt toch ook weer niet door het leven gaan als fake&irritant?
Bye miss Barbie, Hello miss real.

liefs’


zondag 12 juni 2011

spiegeltje, spiegeltje aan de wand.

Op een maandag ochtend wakker worden met het gevoel of je de hele nacht hebt gefeest tot je er letterlijk bij neerviel, zo’n gevoel heeft iedereen wel eens.
Een weekend is er toch om uit te rusten? Het enige wat we dus niet doen in het weekend is natuurlijk;
inderdaad, uitrusten.
Laatst had ik dus ook zo’n dag.
Ik stap mijn bed uit en mijd alle spiegels in mijn kamer. Loop naar de badkamer, en ook daar ontloop ik de spiegel, ik ben veel te bang voor wat ik daar aan zal treffen:
een ontploft kapsel, wallen die tot op de grond reiken, en mijn huid met make-up resten, die ik waarschijnlijk de vorige avond was vergeten eraf te halen.
nee, in de spiegel kijken doe ik liever een andere keer.
De koude douche op mijn huid brengt wat verfrissing.
Aah, fijn, na de douche kan je je haar weer in model brengen.
Ik pak mijn garnier oogroller en loop naar beneden.
tas inpakken, broodjes smeren & ontbijten.
Ik werp mijn blik op de magnetronklok; oeps, wil ik die bus nog halen, dan moet ik al over 5 minuten weg.
tanden poetsen, naar de wc gaan, foundation op mijn gezicht smeren, poedertje erover heen, eyeliner op  - fijn, uitgeschoten! - , wimpers krullen & mascara eroverheen.
En ja hoor, ik had alweer mijn deadline van 5minuten gehaald.
Ik scheurde op mijn fiets door de straten van Emmeloord, op naar het busstation.

Toen ik rond 10 voor 8 in de bus zat, was ik toch wel benieuwd of mijn haar nog wel goed zat na mijn heftige fietsrit.  want ja, als je haar maar goed zit.
ik pak mijn mobiel – toetst; *#0*#  - toetst; 5 
en ja hoor, daar zag ik heel vaag op mijn mobiel mijzelf starende in de camera.
alhoewel mijn camera niet echt duidelijk is, leek mijn haar wel oke.
Op school zal ik het wel even restylen.

Aangekomen in de wc op school, werp ik een blik in de spiegel:

- Is het een giraffe? Is het een geel/oranje met bruin & wit gevlekte kever? nee dat is het niet, ik ben het zelf die je in de spiegel ziet. -

Ik zal die gedachte even uitleggen:
Mijn foundation was niet goed uitgesmeerd, oftewel, het was er gewoon opgekwakt.
En door de poeder werd het kleur verschil extra duidelijk, en was ik dus bruin/oranje met wit gevlekt. zeer fijn.

En morgen is er weer een maandag.
Gelukkig ben ik morgen vrij, maar anders, dan wist ik het wel;
extra vroeg naar bed + extra vroeg eruit = geen wallen, tijd om te douchen, tijd voor makeup = niet op school komen met het gevoel alsof je een giraffe bent.

Natuurlijk ben ik dit volgende week maandag allang weer vergeten, en kom ik waarschijnlijk als een giraffe op school aan,
ik haat maandagen.

XOXO'


donderdag 9 juni 2011

clownfobie

samen met mij over de kermis lopen en dan keihard; ‘whaa, een clown!’  schreeuwen?
kijk dan niet raar op als je ineens gegil, een vaag en hoog ‘waaar?!!’  en daarna een diepe zucht hoort. en als klap op de vuurpijl - of in dit geval midden in je gezicht -  een bitchslap krijgt.

De titel zegt het al,
Ik heb een clown fobie.
Als ik een clown tegen het lijf loop, sla ik doodsangsten uit;
mijn ogen worden groot, ik krijg zweethandjes en ik wil het liefst zo snel mogelijk wegrennen.

en hoe deze angst voor die leuke kindervriend in dat rood-geel-groen gestreepte pak met zijn rode neus is gekomen?

Het begon allemaal op een rustige vrijdag avond;
ik was samen vriendin J. in een melige bui, dus we besloten een horrorfilm te gaan kijken.
ik weet het, het klinkt erg logish. - not -
het was de eerste, en waarschijnlijk ook de laatste horrorfilm die ik heb gezien.
en de naam van de film was .. ‘IT’ - de naam is gewoon al zo mysterieus, dat ik het haast niet durf te typen, laat staan uit te spreken. -  
deze film ging over een ‘niet zo lief’ uitziende clown, die aan kleine kinderen vraagt:
‘Do you want a balóoon?’  *op zo’n krakerige horrorstem*
en nadat hij dat gevraagd had, en de kinderen dezelfde doodsangsten als mij kregen, vermoorde hij ze. Nou lekker dan!
een clown hoort lief te zijn toch?
en die nacht besloot vriendin J. mij nog even extra bang te maken;
Toen ik onder de douche stond, was ze een foto van ‘IT’  aan het uitprinten, toen ik mijn kleren die nog op haar kamer lagen moest pakken, deed ik nietsvermoedend de deur van haar slaapkamer open, en stond zij met de ITfoto voor haar hoofd naast de deur.
en ja hoor, daar ging  ze; ‘WHAAAAA!!!!’ 
De doodsangsten waar ik het al eerder in dit blog over had, kwamen weer in me op.
Ik was alleen niet keihard weggerend, en rolde er deze keer een kleine en hoge ‘ieee!' uit mijn mond.  J. moest keihard lachen, en even later, nadat ik was bijgekomen uit mijn shock, lag ook ik helemaal dubbel.

Dit alles was het begin van mijn clownfobie.
Na een paar dagen, weken en voor mijn gevoel wel maanden wakker te liggen met de hele tijd het hoofd van IT voor me,  was ik het zat.
Ik printte een hele grote foto van IT uit, en ging er gewoon net zo lang naar staren totdat ik hem niet meer eng vond.
Helaas werkte dit in het begin niet echt, maar na een weekje keihard getraind te hebben, was ik al aardig over mijn angst heen.
Ik denk niet dat ik ooit echt over mijn clownfobie heen zal komen, want je weet maar nooit wie er achter die dikke laag schmink zit.
en ook spreek ik de naam ‘IT’ liever niet uit, heb er moeite mee als ik zijn naam moet typen, kijk die film nooit meer en ik vermijd iedere clown die ik tegen kom. maar verder, verder gaat alles goed.

Mijn tip die je waarschijnlijk al uit deze blog had gehaald;
Kan je niet tegen horror? Kijk dan vooral geen IT.
Want je wilt toch niet voor de rest van je leven bang zijn voor een gek persoon in een rood-geel-groen pakje?  

liefs'

dinsdag 7 juni 2011

lik mn linker bilhelft'

de waarheid zeggen, iedereen kent het wel.
Je vind het lullig, je bent bang voor de reactie van 'de persoon in kwestie', of gewoon omdat de waarheid een nog ergere schade aan zal richten.
het - niet durfen zeggen van de waarheid - is vaak een van de redenen dat wij, mensen liegen.


van; 'hoe vind je deze jurk staan? Hij benadrukt mijn 'overduidelijke' appelfiguur toch niet? 'neeuh hoor, hij staat je béeeldig! En appelfiguur? Hoe kom je erbij?'


en; * vriendin brengt superdure gucci stilleto's terug nadat ze die geleend had voor haar gala*
'hier zijn je schoenen, ze zijn alleen een beetje kapot, want ik heb er ook nog mee; geshopt, gefietst, gestampt op de trap omdat ik boos was, uitgeleend aan andere vriendin, een bitchfight mee gewonnen, mee geslapen, gezwommen *doorspoelen* .. en mee bergbelkommen! Is dat erg?' 'neeuh hoor, zo duur is 350 voor echte gucci stilletto's ook weer niet.'


tot; 'ik weet dat jij alles hebt gemaakt van deze megagrotezeerbelangrijke opdracht voor school en die maar 6x meetelt, en het is echt super geworden, maar ik moest hem in elkaar zetten en ben hem toen vergeten in te leveren, waardoor we wat punten missen. Geeft dat?'  'nee hoor, ik haal die tekorten wel weer op, en zoveel tijd heb ik er nou ook weer niet in gestoken, zo lang is 2368419 uur toch niet?'


Dit alles terwijl je misschien wel denkt: 'ja natuurlijk is het erg, ik moet er bijna van janken, en mijn hele leven is verkloot'  en: 'ja natuurlijk benadrukt het je appelfiguur.'


Je hoeft natuurlijk niet altijd de waarheid te vertellen, want de waarheid is soms hard, en je wil je vriendin natuurlijk niet kwetsen.
Maar zeg dan gewoon dat je het niet leuk vind, maar dat jullie samen wel op een oplossing komen, of dat die andere faboulous dress haar net wat beter staat.


Of gewoon zoals mijn lieftallige vriend G. altijd zegt:
                         'lik mn linker bilhelft' 


Durf het gewoon te zeggen, want anders komt er toch geen oplossing en blijf je zitten met de ellende.
nee heb je, en ja kun je krijgen. Of in dit geval; ellende heb je, een verbetering kun je krijgen, als je maar je eigen mening geeft.


Dus de volgende keer als iemand mij laat zitten met  huiswerk waardoor ik een onvoldoende haal, of mijn guccistilletto's kapot terug brengt zeg ik gewoon:


- Bitch, lik mn linker bilhelft, want natuurlijk vind ik het erg! -


Much Lovee.

maandag 30 mei 2011

dansen'

Vanmiddag moesten we met ‘lichamelijke opvoeding’  speerwerpen,
Normaal gesproken zou me dat toch wel beetje goed af moeten gaan?
maar nee hoor. ik had mijzelf weer eens overschat.
Na eerst de speer 3x over de kop hebben gegooid, 2x bijna in het oog van mijn lieftallige buurvrouw M. hebben geprikt en hem 345678987654567x (lees=heel veel)  helemaal schuin hebben gegooid, was het alweer het einde van het uurtje speerwerpen.
Van onze gymdocent mochten we twee dingen doen; of zonnen, of voetballen.
Als je mijn vorige blog hebt gelezen, weet je natuurlijk al wat ik zou kiezen,
inderdaad, zonnen!
Daar lagen we dan, op onze rug naar de blauwe lucht te staren.
waren we al het blauw zat, dan deden we gewoon onze ogen dicht en luisterden naar party rock anthem van LMFAO, die op dat moment opstond.
genieten is dat, gewoon helemaal niks doen, in de zon liggen en muziek luisteren.
en toen ineens schoot mij en vriendin M. wat te binnen toen we het stukje hoorde van;
everyday i’m shuffling.  tudududud du du, tut u du du du du du.  - en zo gaat het nog even door. -
Maar het gaat natuurlijk om het woord shuffling,
toen ik het hoorde draaide ik mijn hoofd voor zover het kon naar vriendin M. toe,
ze keek me aan en zei; ‘jaaaa, marieke, dat kunnen wij ook hea!’  en ze gaf me de box.
andere vriendinnen bemoeiden zich ermee en zeiden dat we dat moesten laten zien,
en nou, daar stonden we dan.
muziek dr bij, en shuffelen maar.
nou dat ging natuurlijk zéeer perfect. –not-
Toen waren we op het idee te komen om gewoon te gaan dansen,
met zn allen. Nou daar bakten we natuurlijk ook zeer veel van, zoals je misschien al dacht.
Maar waar het om ging was dat we natuurlijk wel dikke lol hadden,
We lagen helemaal dubbel om ‘die ene geniale move’  en om ‘dat ene geniale pasje’ en natuurlijk ook om alle mensen die ons aan zaten te staren of we gek waren.
Misschien denk je nu; ooh, leuk verhaal hoor. maar hier kan ik toch niks mee?
Dr zit natuurlijk ook een bedoeling achter deze blog;
Dans! Ook al kan je het niet, doe het gewoon.
Het is fijn, je wordt er vrolijk van (lees=je krijgt endorfine=een geluk makend stofje), het is goed voor je lichaam&conditie en als je het ook nog een beetje kan ziet het er faboulous' uit.
Ben je niet geboren als boombox maar eerder als een stijve hark?
dans gewoon, maar hou het dan liever wel voor je zelf,
je wilt ook weer niet zwaar voor lul staan toch?

- shake your ass’ and dance till you die -

Lots of Love.

woensdag 25 mei 2011

let the sun shine'

Ik had het vandaag met vriendinnen over wat ze dit weekend hadden gedaan,
vriendin H. vertelde over de date met haar crush, van hoe ze elkaar ontmoetten tot hoe ze bij hem romantisch voor op zijn fietsstang zat.
Ikzelf vertelde over mijn oersaaie verjaardag van mijn opa. – voor opa als u dit leest, sorry maar die chogelaar ofzo is gewoon niet echt een ‘like’ voor teengirls. Voortaan een dancecrew met lekkere boys? - 
En toen kwam vriendin M aan de beurt;
Ik heb dit weekend heerlijk lopen bloggen, tekenen, gechilld, en jaa nu komt het, gebakken in de zon.
Ik werpte even een blik op haar oh-zo-bruine-armen, daarna op haar oh-zo-bruine-benen, en tot slot op haar oh-zo-bruine-hals&gezicht.
Bruin, oh wat was ze bruin.
Ze is van zichzelf niet getint ofzo, nee gewoon een oerhollandse meid –alleen dan wel eentje met bruin haar -  .
ik keek haar aan en dacht; oeeef, ik wou dat ik zo bruin kon worden.
de jaloezie steeg in mij op.
het had nog niet zijn toppunt bereikt, maar het was er bijna.
stikken in de jaloezie, dat was het nou net weer niet. want ja, je gunt het je vriendin toch wel.
Even legden we zoals iedereen wel doet, onze armen naast elkaar om te vergelijken.
- wit/rood met sproeten vs. bruin. -
conclusie: ik moet bruin worden!
ik ben het zo ondertussen wel zat dat ik altijd de witste ben, of de roodste, het is maar hoe je het bekijkt.
Maar dat komt natuurlijk ook door mijn sproeten, ook al worden het wel ‘kusjes van de zon’ genoemd, toch ben ik er niet blij mee.
Maar je moet het natuurlijk ook van een andere kant bekijken, zonder sproeten was ik al helemaal een bleekscheetje dus ik mag blij wezen dat ik ze heb.

Dit jaar ga ik gewoon veel in de zon zitten, maar dan wel met mate.
niks geen verbrandde rug, benen of schouders dit jaar.
Nee, ik ga bruin worden.
En ookal zal ik nooit zo bruin worden als vriendin M,  
Bruin zal ik worden, en zeg nou zelf, zie je mij al lopen met zo’n Obama-bruine kleur?

Much love'


zondag 22 mei 2011

schoenobsessie

Een schoen-obsessie, een algemeen begrip onder de teengirls.
ook ik heb het, niet dat ik veel schoenen heb, want als ik nieuwe schoenen wil, moet ik ze zelf betalen.
En aangezien ik niet echt werk, tjaa dan word het maar even wachten voor nieuwe schoenen,
of mijn moeder heel lief aan kijken.
Maar waarom deze schoenen obsessie?
nou, opzich is deze vraag nogal makkelijk te beantwoorden;
fashion  is ons leven.
bij fashion horen accessoires, kleding en  schoenen - ofcourse -
zonder de perfecte schoenen, zou ons leven niet compleet zijn.
onze lieftallige schoenen maken onze outfit helemaal af.
helaas kost deze hobby wel wat centjes,
voor ongeveer rond de 45 euro koop ik schoenen, de ene keer 10 euro duurder,
de andere keer 10 euro goedkoper.
En als je even uitrekend dat ik 6 paar schoenen heb,
6 x 45 = 270 euro per anderhalf jaar.
want ieder jaar komen er natuurlijk ook wel weer 3 paar minimaal bij.
en van die 6 paar schoenen draag ik er maar 3. -en soms 4-
en dat is dus zeer weinig, en ik vind ze nog geeneens allemaal leuk.
Het liefst had ik er nog een paar killerheels bij gewild,
maar je kan natuurlijk ook niet alles hebben.
Ook zijn killerheels niet echt handig voor een gewone schooldag.
als je van 9 tot 4 op hakken van 12 cm – of hoger -  moet lopen, tja, dan snap ik dat je zere voeten krijgt.
dus wat altijd ook nog handig is, een paar lage schoenen erbij!
Maar ook dat kost weer wat centjes.
En als ik ga werken, wil ik dat geld liever niet besteden aan schoenen, maar laan;
- nieuwe accessoires voor mijn canon
- een nieuwe bb - mijn andere mobiel heb ik gewoon te vaak laten vallen –
- uitgaan
- terrasjes pakken
- nieuwe accessoires
- studie&al die shit. – want jaa, dat moet ook gebeuren -
en ga zo maar door.
er blijft dus niks over voor nieuwe schoenen!
de enige oplossing die over blijft is je mom&daddy lief aankijken.
Want zonder die schoenen is je leven gewoon niet compleet.
- Cinderella is proof that a new pair of Shoes can change your life -

XO’



zaterdag 21 mei 2011

take a picture'

Ik lig op mijn bed, te bedenken waar ik nou weer een blog over kan schrijven,
in mn hoofd maak ik een hele mindmap met allemaal ideeën, maar die ideeën lijken mij niet goed genoeg.
totdat mijn blik valt op mijn deur.
ik kijk naar mijn spiegel, een blog schrijven over zelfbeeld?
wordt het dan niet van dat emotioneel gebrabbel?
tja, emotioneel brabbelen, daar kan ik wel wat van.
maar nee, dat word hem ook niet.
vandaag geen zin in emotioneel gebrabbel.
ik staar naar mn deur, nouja, eigenlijk niet naar mijn deur,
want dat kan geeneens, want mijn hele deur zit vol; midden op mijn deur zit de spiegel
en er omheen zitten allemaal foto’s, foto’s van mij met vrienden,
fotos van lekkereboys en foto’s van momenten die ik nooit meer wil vergeten.
ik staar naar de fotos.
hé, fotos, is dat geen goed idee?
tja, opzich zou dat wel een goed idee zijn toch?
ik loop, ofnouja, ik ren altijd half. de trap af.
maar dan wel zachtjes, zodat mijn zusje niet wakker word.
beneden pak ik mijn laptop en plof op de bank.
foto’s, heeerlijk vind ik het, om fotos te maken,
momenten vaste te leggen,  vriendinnen te pesten met foto’s waar ze een geniaal,  - en volgens hun zelf  een zeeer lelijk -  gezicht op trekken.
of gewoon omdat het zo’n mooie omgeving is, dat je gewoon even een foto vast moet leggen.
Tja, foto’s maken, ik maak er genoeg.
Mijn canon EOS 1000D heeft dan ook haast nooit rust, vooral in het weekend niet.
in het weekend zie je mij haast de hele dag wel met mijn camera lopen.
Om gewoon een nieuwe profielfoto voor hyves te maken, om foto’s maken van het feestje van mijn zusje voor in het plakboek, gewoon zonder reden, omdat ik me verveel en natuurlijk omdat ik het leuk vind – ofcourse –
maar helaas ben ik als het om foto’s maken gaat  best een perfectionist, vooral als het om foto's van mezelf gaat dan.
ik ben niet snel  tevreden over mijn foto’s.
En als iemand dan ook de lens van zijn of haar camera op mij heeft gericht, dan wil ik me het liefst zo snel als het kan verstoppen achter iemand, of het eerste wat ik zie liggen voor mijn hoofd proppen.
Maar als dan toch die foto wordt genomen, vind ik het later helemaal niet erg;
als mijn hoofd te erg is, dan moet ik eerst wel lachen, en daarna druk ik met plezier op het verwijder knopje. en is de foto opzich wel gelukt? dan heb ik weer een nieuwe foto voor op mijn deur,
en als mij deur vol is, dan ga ik gewoon verder op de muur.
En later, als ik met, of zonder vriendinnen mijn foto’s nog eens terug kijk, van al die geniale en leuke momenten, moet ik toch ook wel weer erg lachen als ik me bedenk hoe geniaal en leuk die momenten waren, of gewoon om hoe geniaal wij op de foto staan.
Tja, van foto’s maken beleef je dus veel plezier;  het maken van de foto, het bekijken, het verwijderen van een - nogal mislukte -  foto, het bekijken van de foto’s en je hebt er ook nog eens wat aan, mooie momenten vast gelegd op een schitterende foto’
Kortom, van foto's maken krijg je nooit genoeg!

XO'



vrijdag 20 mei 2011

profielkeuze

terug van school, ik plof neer op de bank, pak een glas cola en zo’n very delicious koekje met chocolade’ mmmm.
genieten is dat, je zou me best verslaafd kunnen noemen, verslaafd aan koekjes.
Alhoewel, de laatste tijd ben ik meer verslaafd geworden aan appels, kiwi’s en al het andere fruit dat wij in huis hebben, mijn moeder koopt dan ook iedere week een hele krat vol met appels. 
Een stuk gezonder is het ook, maar het gaat vervelen.
Vandaar dat ik nu weer koekjesverslaafd ben geworden.

'Net een echte verslaving;  je begint - je stopt - je krijgt verlangen - je begint weer, en zo doe je dat allemaal met gemak  nog een paar keer overnieuw.'

maar waar ik het eigenlijk over wou hebben in dit blog, is over de mysterieuze brief die op tafel ligt.
Toen ik namelijk neerplofte op de bank, een glas cola en een koekje (lees = minimaal twee) had gepakt, viel mijn blik op een brief die op de voortafel lag, een brief met een logo van mijn school, en met mijn naam erop!
Wat heb ik nou weer fout gedaan?
Ik pak de brief, scheur hem open op mijn fantastische manier -waardoor ik wel gelijk de hele brief door midden scheur -
ik pak de brief eruit en er staat;

'Zwolle, 13 mei 2011.'   

- waarschijnlijk ligt die brief hier dus al precies een week, en heb ik het gewoon nog helemaal niet doorgehad. -
ik lees verder;

'betreft: controle profielkeuze.'

mijn handen beginnen te trillen, en ik snak naar adem. Ik lees niet verder, want dit zegt al genoeg.
profielkeuze..
wat een vreselijk woord vind ik het.
Ik weet nog geeneens wat ik wil worden, wel ongeveer welke richting, maar dat weet ik ook nog niet helemaal zeker. hoe zou ik dan moeten weten welke vakken ik in mijn pakket moet hebben?
het enige dat zeker ik zeker weet is dat ik Cultuur&Maatschappij ga kiezen.
Nog steeds helemaal in paniek begin ik verder te lezen;

'blablablaaa, deze kan uiterlijk woensdag 1 juni a.s. worden ingeleverd!'

Weer ben ik in shock, dan al? Pfoee, het gaat me allemaal veel te snel.
maar ik stel mezelf gerust, ik ga volgende week gewoon een afspraak maken met mijn –opzich best knappe -  decaan.
En dan hoop ik een profielkeuze hebben gemaakt voor 1 juni, dat gaat vast wel lukken.

Maar alsnog vind ik de tijd erg snel gaan.
ik weet nog wel hoe ik als brugger zijnde mijn eerste schooldag beleefde,
en het jaar vol plezier tegemoet ging.
Dat was de tijd toen ik nog cijfers haalde boven de 7, en geen tekorten had,
dat is het enige wat ik mis aan die tijd, je had geen zorgen, omdat je toch wel overging.
En nu zit ik alweer in het derde jaar..
Tja, de tijd gaat snel, voor ik het weet studeer ik al aan een of andere journalistiek, mode of kunst academie.
Ik kan er nu alleen nog maar over dromen’

Ook ga ik me er nu nog geen zorgen over maken, en stop ik mijn koekjes in mn mond en drink ik mijn glas cola op. en dat ook nog eens met het vooruitzicht morgen niet naar school te hoeven,
want het is; weekend!

enjoy your weekend' 
Lots of lovee'

donderdag 19 mei 2011

Jumpsuit'

Jumpsuits, heeerlijk die broekpakken. ook erg fashionable.
Maar helaas zijn de meningen over deze fashionabele broekpakken verdeeld.
Zo hoorde ik laatst twee van mijn vriendinnen zeggen toen er iemand met een jumpsuit langsliep;

V;  wat vind jij nou van zo’n ding?
M; ach, ik weet niet. ik zag dat laatst ook in de h&m staan, en ik dacht zo van;
ooh wat een leuk hempje, bleek later dat het zon broekpak was.
V; jumpswiet ofzo toch? tja, ik vind het ook wel vaag enzo.

stiekem moest ik wel lachen, want ja, niet iedereen houd zoveel van mode, zo ook mijn vriendinnen V&M niet.
Zelf heb ik een playsuit, een kortere versie van een jumpsuit, gewoon van de h&m.
Ik combineer hem met een hoge short, of met een blazertje en een legging.
Je kan hem met vanalles stylen, zeer handig dus.
De jumpsuit is er in vele effen kleuren, het enige wat je nog hoeft te doen is de perfecte accessoires, killer heels & als het nodig is, andere kledingstukken erbij te zoeken.
Ook heb je deze lovely jumpsuits met vele printjes,
Van panterprint tot bloemetjes, van strepen&raredriehoeken hoeken tot strikjespatroon.
Maar ook van een capuchon tot openrug, van vele zakken, pailletten & knopen tot een jumpsuit zonder al die ‘tierelatijntjes’

Ja, de jumpsuit is er hoe je hem maar wenst, en je kan hem combineren op wat voor manier je ook maar wilt. Create met je jumpsuit je eigen stijl zoals nog niemand het ooit met die jumpsuit heeft gedaan.

uiteindelijk heb ik nog een tip;
ren – als je nog geen jumpsuit hebt en  als de winkels nog open zijn -  nu naar de winkel, en kies de perfecte jumpsuit uit.
Want wie noemt zich nou een fashionista, zonder jumpsuit?

lovee’



woensdag 18 mei 2011

endorfine

‘‘Endorfines zijn lichaamseigen stoffen, vaak polypeptides, die als neurotransmitter fungeren. Voor de tweede zenuwcel betekent activeren van de receptor vaak het oproepen van een prettig, plezierig, minder bedreigend gevoel. Het maakt daarbij niet uit of het een echt of een door morfine veroorzaakt signaal is. ’’

Dit kwam er te staan toen ik net endorfine intypte bij de zoekmachine van wikipedia.

Het eerste wat ik dacht was; oh tuurlijk, ik snap het helemaal. - not -
Maar wat is endorfine nou precies?
Het is bewezen dat je er gelukkig van wordt.
Maar hoe maak je dat stofje dan?
Nou dat is zeer simpel, dat kan je doen op bepaalde manieren;


- dansen
een avondje stappen, heerlijk natuurlijk!
je word er ook nog eens heel vrolijk van,
en waardoor komt dat? inderdaad, door de endorfine!
die je maakt door te dansen.
door te dansen en andere manieren van bewegen maak je endorfine aan,
dus shake your ass, en dans tot je er bij neervalt!

- neuspeuteren.
stiekem doet iedereen het wel, neuspeuteren.
en als je het dan toch doet, eet het dan ook op!
want door het neuspeuteren (lees = eruithalen en in je mond stoppen),
maak je ook endorfine aan!
het enige wat je nog moet doen is niet gesnapt worden,
want dat is nogal..  beschamend.

- chocolade.
jaaa, heerlijk chocolade!
chocolade maakt ook dat ‘oh zo fijne’ stofje aan,
dus eten maar!
ook al is het misschien een beetje slecht voor je huid en suikergehalte,
het maakt je gewoon vrolijk,
een goed excuus dus.

- shoppen
Wat doen we nou liever dan shoppen?
Inderdaad, nog meer shoppen!
ook shoppen maakt endorfine aan,
winkel in, winkel uit,
en dan heeel blij zijn als je die perfecte stiletto’s hebt gevonden,
je herkent het vast wel!
dus ook voor shoppen geldt;
shop till you drop’
het enige wat je nog hoeft te doen is;
je daddy’s bankrekening niet helemaal leegplunderen
& zorgen dat het niet te verslavend word,
want we willen natuurlijk ook weer niet bekend staan als
shopaholic’

ga dus vooral dansen, in je neus peuteren, chocolade eten & shoppen.
en maak dus veel endorfine aan.
Have fun!

XO'