dansen'

Vanmiddag moesten we met ‘lichamelijke opvoeding’  speerwerpen,

Normaal gesproken zou me dat toch wel beetje goed af moeten gaan?

maar nee hoor. ik had mijzelf weer eens overschat.

Na eerst de speer 3x over de kop hebben gegooid, 2x bijna in het oog van mijn lieftallige buurvrouw M. hebben geprikt en hem 345678987654567x (lees=heel veel)  helemaal schuin hebben gegooid, was het alweer het einde van het uurtje speerwerpen.

Van onze gymdocent mochten we twee dingen doen; of zonnen, of voetballen.

Als je mijn vorige blog hebt gelezen, weet je natuurlijk al wat ik zou kiezen,

inderdaad, zonnen!

Daar lagen we dan, op onze rug naar de blauwe lucht te staren.

waren we al het blauw zat, dan deden we gewoon onze ogen dicht en luisterden naar party rock anthem van LMFAO, die op dat moment opstond.

genieten is dat, gewoon helemaal niks doen, in de zon liggen en muziek luisteren.

en toen ineens schoot mij en vriendin M. wat te binnen toen we het stukje hoorde van;

everyday i’m shuffling.  tudududud du du, tut u du du du du du.  - en zo gaat het nog even door. -

Maar het gaat natuurlijk om het woord shuffling,

toen ik het hoorde draaide ik mijn hoofd voor zover het kon naar vriendin M. toe,

ze keek me aan en zei; ‘jaaaa, marieke, dat kunnen wij ook hea!’  en ze gaf me de box.

andere vriendinnen bemoeiden zich ermee en zeiden dat we dat moesten laten zien,

en nou, daar stonden we dan.

muziek dr bij, en shuffelen maar.

nou dat ging natuurlijk zéeer perfect. –not-

Toen waren we op het idee te komen om gewoon te gaan dansen,

met zn allen. Nou daar bakten we natuurlijk ook zeer veel van, zoals je misschien al dacht.

Maar waar het om ging was dat we natuurlijk wel dikke lol hadden,

We lagen helemaal dubbel om ‘die ene geniale move’  en om ‘dat ene geniale pasje’ en natuurlijk ook om alle mensen die ons aan zaten te staren of we gek waren.

Misschien denk je nu; ooh, leuk verhaal hoor. maar hier kan ik toch niks mee?

Dr zit natuurlijk ook een bedoeling achter deze blog;

Dans! Ook al kan je het niet, doe het gewoon.

Het is fijn, je wordt er vrolijk van (lees=je krijgt endorfine=een geluk makend stofje), het is goed voor je lichaam&conditie en als je het ook nog een beetje kan ziet het er faboulous' uit.

Ben je niet geboren als boombox maar eerder als een stijve hark?

dans gewoon, maar hou het dan liever wel voor je zelf,

je wilt ook weer niet zwaar voor lul staan toch?

- shake your ass’ and dance till you die -

Lots of Love.

let the sun shine'

Ik had het vandaag met vriendinnen over wat ze dit weekend hadden gedaan,

vriendin H. vertelde over de date met haar crush, van hoe ze elkaar ontmoetten tot hoe ze bij hem romantisch voor op zijn fietsstang zat.

Ikzelf vertelde over mijn oersaaie verjaardag van mijn opa. – voor opa als u dit leest, sorry maar die chogelaar ofzo is gewoon niet echt een ‘like’ voor teengirls. Voortaan een dancecrew met lekkere boys? - 

En toen kwam vriendin M aan de beurt;

Ik heb dit weekend heerlijk lopen bloggen, tekenen, gechilld, en jaa nu komt het, gebakken in de zon.

Ik werpte even een blik op haar oh-zo-bruine-armen, daarna op haar oh-zo-bruine-benen, en tot slot op haar oh-zo-bruine-hals&gezicht.

Bruin, oh wat was ze bruin.

Ze is van zichzelf niet getint ofzo, nee gewoon een oerhollandse meid –alleen dan wel eentje met bruin haar -  .

ik keek haar aan en dacht; oeeef, ik wou dat ik zo bruin kon worden.

de jaloezie steeg in mij op.

het had nog niet zijn toppunt bereikt, maar het was er bijna.

stikken in de jaloezie, dat was het nou net weer niet. want ja, je gunt het je vriendin toch wel.

Even legden we zoals iedereen wel doet, onze armen naast elkaar om te vergelijken.

- wit/rood met sproeten vs. bruin. -

conclusie: ik moet bruin worden!

ik ben het zo ondertussen wel zat dat ik altijd de witste ben, of de roodste, het is maar hoe je het bekijkt.

Maar dat komt natuurlijk ook door mijn sproeten, ook al worden het wel ‘kusjes van de zon’ genoemd, toch ben ik er niet blij mee.

Maar je moet het natuurlijk ook van een andere kant bekijken, zonder sproeten was ik al helemaal een bleekscheetje dus ik mag blij wezen dat ik ze heb.

Dit jaar ga ik gewoon veel in de zon zitten, maar dan wel met mate.

niks geen verbrandde rug, benen of schouders dit jaar.

Nee, ik ga bruin worden.

En ookal zal ik nooit zo bruin worden als vriendin M,  

Bruin zal ik worden, en zeg nou zelf, zie je mij al lopen met zo’n Obama-bruine kleur?

Much love'

schoenobsessie

Een schoen-obsessie, een algemeen begrip onder de teengirls.

ook ik heb het, niet dat ik veel schoenen heb, want als ik nieuwe schoenen wil, moet ik ze zelf betalen.

En aangezien ik niet echt werk, tjaa dan word het maar even wachten voor nieuwe schoenen,

of mijn moeder heel lief aan kijken.

Maar waarom deze schoenen obsessie?

nou, opzich is deze vraag nogal makkelijk te beantwoorden;

fashion  is ons leven.

bij fashion horen accessoires, kleding en  schoenen - ofcourse -

zonder de perfecte schoenen, zou ons leven niet compleet zijn.

onze lieftallige schoenen maken onze outfit helemaal af.

helaas kost deze hobby wel wat centjes,

voor ongeveer rond de 45 euro koop ik schoenen, de ene keer 10 euro duurder,

de andere keer 10 euro goedkoper.

En als je even uitrekend dat ik 6 paar schoenen heb,

6 x 45 = 270 euro per anderhalf jaar.

want ieder jaar komen er natuurlijk ook wel weer 3 paar minimaal bij.

en van die 6 paar schoenen draag ik er maar 3. -en soms 4-

en dat is dus zeer weinig, en ik vind ze nog geeneens allemaal leuk.

Het liefst had ik er nog een paar killerheels bij gewild,

maar je kan natuurlijk ook niet alles hebben.

Ook zijn killerheels niet echt handig voor een gewone schooldag.

als je van 9 tot 4 op hakken van 12 cm – of hoger -  moet lopen, tja, dan snap ik dat je zere voeten krijgt.

dus wat altijd ook nog handig is, een paar lage schoenen erbij!

Maar ook dat kost weer wat centjes.

En als ik ga werken, wil ik dat geld liever niet besteden aan schoenen, maar laan;

- nieuwe accessoires voor mijn canon

- een nieuwe bb - mijn andere mobiel heb ik gewoon te vaak laten vallen –

- uitgaan

- terrasjes pakken

- nieuwe accessoires

- studie&al die shit. – want jaa, dat moet ook gebeuren -

en ga zo maar door.

er blijft dus niks over voor nieuwe schoenen!

de enige oplossing die over blijft is je mom&daddy lief aankijken.

Want zonder die schoenen is je leven gewoon niet compleet.

- Cinderella is proof that a new pair of Shoes can change your life -

XO’

take a picture'

Ik lig op mijn bed, te bedenken waar ik nou weer een blog over kan schrijven,

in mn hoofd maak ik een hele mindmap met allemaal ideeën, maar die ideeën lijken mij niet goed genoeg.

totdat mijn blik valt op mijn deur.

ik kijk naar mijn spiegel, een blog schrijven over zelfbeeld?

wordt het dan niet van dat emotioneel gebrabbel?

tja, emotioneel brabbelen, daar kan ik wel wat van.

maar nee, dat word hem ook niet.

vandaag geen zin in emotioneel gebrabbel.

ik staar naar mn deur, nouja, eigenlijk niet naar mijn deur,

want dat kan geeneens, want mijn hele deur zit vol; midden op mijn deur zit de spiegel

en er omheen zitten allemaal foto’s, foto’s van mij met vrienden,

fotos van lekkereboys en foto’s van momenten die ik nooit meer wil vergeten.

ik staar naar de fotos.

hé, fotos, is dat geen goed idee?

tja, opzich zou dat wel een goed idee zijn toch?

ik loop, ofnouja, ik ren altijd half. de trap af.

maar dan wel zachtjes, zodat mijn zusje niet wakker word.

beneden pak ik mijn laptop en plof op de bank.

foto’s, heeerlijk vind ik het, om fotos te maken,

momenten vaste te leggen,  vriendinnen te pesten met foto’s waar ze een geniaal,  - en volgens hun zelf  een zeeer lelijk -  gezicht op trekken.

of gewoon omdat het zo’n mooie omgeving is, dat je gewoon even een foto vast moet leggen.

Tja, foto’s maken, ik maak er genoeg.

Mijn canon EOS 1000D heeft dan ook haast nooit rust, vooral in het weekend niet.

in het weekend zie je mij haast de hele dag wel met mijn camera lopen.

Om gewoon een nieuwe profielfoto voor hyves te maken, om foto’s maken van het feestje van mijn zusje voor in het plakboek, gewoon zonder reden, omdat ik me verveel en natuurlijk omdat ik het leuk vind – ofcourse –

maar helaas ben ik als het om foto’s maken gaat  best een perfectionist, vooral als het om foto's van mezelf gaat dan.

ik ben niet snel  tevreden over mijn foto’s.

En als iemand dan ook de lens van zijn of haar camera op mij heeft gericht, dan wil ik me het liefst zo snel als het kan verstoppen achter iemand, of het eerste wat ik zie liggen voor mijn hoofd proppen.

Maar als dan toch die foto wordt genomen, vind ik het later helemaal niet erg;

als mijn hoofd te erg is, dan moet ik eerst wel lachen, en daarna druk ik met plezier op het verwijder knopje. en is de foto opzich wel gelukt? dan heb ik weer een nieuwe foto voor op mijn deur,

en als mij deur vol is, dan ga ik gewoon verder op de muur.

En later, als ik met, of zonder vriendinnen mijn foto’s nog eens terug kijk, van al die geniale en leuke momenten, moet ik toch ook wel weer erg lachen als ik me bedenk hoe geniaal en leuk die momenten waren, of gewoon om hoe geniaal wij op de foto staan.

Tja, van foto’s maken beleef je dus veel plezier;  het maken van de foto, het bekijken, het verwijderen van een - nogal mislukte -  foto, het bekijken van de foto’s en je hebt er ook nog eens wat aan, mooie momenten vast gelegd op een schitterende foto’

Kortom, van foto's maken krijg je nooit genoeg!

XO'

profielkeuze

terug van school, ik plof neer op de bank, pak een glas cola en zo’n very delicious koekje met chocolade’ mmmm.

genieten is dat, je zou me best verslaafd kunnen noemen, verslaafd aan koekjes.

Alhoewel, de laatste tijd ben ik meer verslaafd geworden aan appels, kiwi’s en al het andere fruit dat wij in huis hebben, mijn moeder koopt dan ook iedere week een hele krat vol met appels. 

Een stuk gezonder is het ook, maar het gaat vervelen.

Vandaar dat ik nu weer koekjesverslaafd ben geworden.

'Net een echte verslaving;  je begint - je stopt - je krijgt verlangen - je begint weer, en zo doe je dat allemaal met gemak  nog een paar keer overnieuw.'

maar waar ik het eigenlijk over wou hebben in dit blog, is over de mysterieuze brief die op tafel ligt.

Toen ik namelijk neerplofte op de bank, een glas cola en een koekje (lees = minimaal twee) had gepakt, viel mijn blik op een brief die op de voortafel lag, een brief met een logo van mijn school, en met mijn naam erop!

Wat heb ik nou weer fout gedaan?

Ik pak de brief, scheur hem open op mijn fantastische manier -waardoor ik wel gelijk de hele brief door midden scheur -

ik pak de brief eruit en er staat;

'Zwolle, 13 mei 2011.'   

- waarschijnlijk ligt die brief hier dus al precies een week, en heb ik het gewoon nog helemaal niet doorgehad. -

ik lees verder;

'betreft: controle profielkeuze.'

mijn handen beginnen te trillen, en ik snak naar adem. Ik lees niet verder, want dit zegt al genoeg.

profielkeuze..

wat een vreselijk woord vind ik het.

Ik weet nog geeneens wat ik wil worden, wel ongeveer welke richting, maar dat weet ik ook nog niet helemaal zeker. hoe zou ik dan moeten weten welke vakken ik in mijn pakket moet hebben?

het enige dat zeker ik zeker weet is dat ik Cultuur&Maatschappij ga kiezen.

Nog steeds helemaal in paniek begin ik verder te lezen;

'blablablaaa, deze kan uiterlijk woensdag 1 juni a.s. worden ingeleverd!'

Weer ben ik in shock, dan al? Pfoee, het gaat me allemaal veel te snel.

maar ik stel mezelf gerust, ik ga volgende week gewoon een afspraak maken met mijn –opzich best knappe -  decaan.

En dan hoop ik een profielkeuze hebben gemaakt voor 1 juni, dat gaat vast wel lukken.

Maar alsnog vind ik de tijd erg snel gaan.

ik weet nog wel hoe ik als brugger zijnde mijn eerste schooldag beleefde,

en het jaar vol plezier tegemoet ging.

Dat was de tijd toen ik nog cijfers haalde boven de 7, en geen tekorten had,

dat is het enige wat ik mis aan die tijd, je had geen zorgen, omdat je toch wel overging.

En nu zit ik alweer in het derde jaar..

Tja, de tijd gaat snel, voor ik het weet studeer ik al aan een of andere journalistiek, mode of kunst academie.

Ik kan er nu alleen nog maar over dromen’

Ook ga ik me er nu nog geen zorgen over maken, en stop ik mijn koekjes in mn mond en drink ik mijn glas cola op. en dat ook nog eens met het vooruitzicht morgen niet naar school te hoeven,

want het is; weekend!

enjoy your weekend' ♥

Lots of lovee'

Jumpsuit'

Jumpsuits, heeerlijk die broekpakken. ook erg fashionable.

Maar helaas zijn de meningen over deze fashionabele broekpakken verdeeld.

Zo hoorde ik laatst twee van mijn vriendinnen zeggen toen er iemand met een jumpsuit langsliep;

V;  wat vind jij nou van zo’n ding?

M; ach, ik weet niet. ik zag dat laatst ook in de h&m staan, en ik dacht zo van;

ooh wat een leuk hempje, bleek later dat het zon broekpak was.

V; jumpswiet ofzo toch? tja, ik vind het ook wel vaag enzo.

stiekem moest ik wel lachen, want ja, niet iedereen houd zoveel van mode, zo ook mijn vriendinnen V&M niet.

Zelf heb ik een playsuit, een kortere versie van een jumpsuit, gewoon van de h&m.

Ik combineer hem met een hoge short, of met een blazertje en een legging.

Je kan hem met vanalles stylen, zeer handig dus.

De jumpsuit is er in vele effen kleuren, het enige wat je nog hoeft te doen is de perfecte accessoires, killer heels & als het nodig is, andere kledingstukken erbij te zoeken.

Ook heb je deze lovely jumpsuits met vele printjes,

Van panterprint tot bloemetjes, van strepen&raredriehoeken hoeken tot strikjespatroon.

Maar ook van een capuchon tot openrug, van vele zakken, pailletten & knopen tot een jumpsuit zonder al die ‘tierelatijntjes’

Ja, de jumpsuit is er hoe je hem maar wenst, en je kan hem combineren op wat voor manier je ook maar wilt. Create met je jumpsuit je eigen stijl zoals nog niemand het ooit met die jumpsuit heeft gedaan.

uiteindelijk heb ik nog een tip;

ren – als je nog geen jumpsuit hebt en  als de winkels nog open zijn -  nu naar de winkel, en kies de perfecte jumpsuit uit.

Want wie noemt zich nou een fashionista, zonder jumpsuit?

lovee’

endorfine

‘‘Endorfines zijn lichaamseigen stoffen, vaak polypeptides, die als neurotransmitter fungeren. Voor de tweede zenuwcel betekent activeren van de receptor vaak het oproepen van een prettig, plezierig, minder bedreigend gevoel. Het maakt daarbij niet uit of het een echt of een door morfine veroorzaakt signaal is. ’’

Dit kwam er te staan toen ik net endorfine intypte bij de zoekmachine van wikipedia.

Het eerste wat ik dacht was; oh tuurlijk, ik snap het helemaal. - not -

Maar wat is endorfine nou precies?

Het is bewezen dat je er gelukkig van wordt.

Maar hoe maak je dat stofje dan?

Nou dat is zeer simpel, dat kan je doen op bepaalde manieren;

- dansen

een avondje stappen, heerlijk natuurlijk!

je word er ook nog eens heel vrolijk van,

en waardoor komt dat? inderdaad, door de endorfine!

die je maakt door te dansen.

door te dansen en andere manieren van bewegen maak je endorfine aan,

dus shake your ass, en dans tot je er bij neervalt!

- neuspeuteren.

stiekem doet iedereen het wel, neuspeuteren.

en als je het dan toch doet, eet het dan ook op!

want door het neuspeuteren (lees = eruithalen en in je mond stoppen),

maak je ook endorfine aan!

het enige wat je nog moet doen is niet gesnapt worden,

want dat is nogal..  beschamend.

- chocolade.

jaaa, heerlijk chocolade!

chocolade maakt ook dat ‘oh zo fijne’ stofje aan,

dus eten maar!

ook al is het misschien een beetje slecht voor je huid en suikergehalte,

het maakt je gewoon vrolijk,

een goed excuus dus.

- shoppen

Wat doen we nou liever dan shoppen?

Inderdaad, nog meer shoppen!

ook shoppen maakt endorfine aan,

winkel in, winkel uit,

en dan heeel blij zijn als je die perfecte stiletto’s hebt gevonden,

je herkent het vast wel!

dus ook voor shoppen geldt;

shop till you drop’

het enige wat je nog hoeft te doen is;

je daddy’s bankrekening niet helemaal leegplunderen

& zorgen dat het niet te verslavend word,

want we willen natuurlijk ook weer niet bekend staan als

shopaholic’

ga dus vooral dansen, in je neus peuteren, chocolade eten & shoppen.

en maak dus veel endorfine aan.

Have fun!

XO'  

regen'

Ik zit in de bus, en het regent.

gatver, wat een weer!

Je zal vast denken; echt zo’n zijkwijf zeker, die als het een beetje regent schreeuwt;

''Ohnee, mijn haar! het gaat straks sowieso pluizen! en mijn chaneltas, hij wordt helemaal nat! oh wat een hel! En ook mijn makeup gaat uitlopen, ik kan wel janken.''

en yep, you’re right. zo’n wijf ben ik inderdaad.

alleen laat dat laatste maar weg, en wissel de chaneltas in voor een gewone invito-tas.

Het was vandaag in dit koude Holland heel wat ander weer dan een week geleden,

- toen ik nog met een fashionable zonnebril op, playsuit aan en op mijn 11cm hoge sleehakken door de winkelstraat liep.-

helaas verdween dit dat mooie weer zeer snel,

en zitten we nu weer met regenbuien, ohyeah!

van dit weer krijg je het gewoon automatisch koud, hoe warm je je ook aankleed.

- nat en koud –

neee, doe mij maar een strandstoel op een strand met lekkere jongens in een warm land.

smoothie in mijn hand en naast mij een horde lekkere boys die mij mijn smoothie aanreiken en mij voorzien van alles wat ik wensen kan.  – zeer veel dus - 

jaja, wat een leven.

helaas wordt ik uit mijn droom geholpen, want de bus rijd ineens een stuk langzamer,

ik ben alweer op het busstation.

Brrr, het koude weer komt me tegemoet.

nu in een tempo als de TGV in Frankrijk naar huis fietsen, en thuis genieten van een mok warme chocomel, heerlijk!

XO’marieke

mr. perfect

Soms heb je van die momenten dat je het liefst even van de aardbodem zou willen verdwijnen, door de grond zou willen zakken of gewoon helemaal onzichtbaar zou willen zijn.

zo ook had ik dat vandaag.

Na twee weken vakantie weer naar school, vreselijk natuurlijk.

Het enige fijne aan school is om je crush&je vrienden weer te zien.

Zo ook zag ik vandaag mijn crush weer.  je raad het al, ik was helemaal happy.

Maar ik vond dat ik HIM’ vandaag nog niet genoeg had gezien, dus besloten mijn vriendin M. en ik om nog een keer langs hem te lopen, en net te doen alsof we naar de wc gingen.

Daar liepen we dan, vol zelfvertrouwen. maaar oh, wat was ik zenuwachtig!

Ik zag hem al vanaf de verte staan, en ik voelde gewoon dat dit het moment was om hoi te zeggen,

- jaa, zulk soort dingen voel je gewoon. –

dus daar liep ik, vrolijk, half kletsend, half naar hem kijkend richting de wc.

Mister perfect stond daar met zijn vriendengroepje, een paar (ook erg malse) boys.

Toen ik langs hem liep, keek ik hem recht in zijn ogen aan,

ik verdronk gewoon in zijn heerlijke blauwe ogen.

Zat ik hem daar dik aan te gapen, met al het kwijl dat bijna uit mijn mond sijpelde.

voor mijn gevoel duurde dat een eeuwigheid, maar oh wat had ik genoten!

totdat ik me bedacht waarvoor ik hier langs hem liep; ohjaa, ik moest naar de wc, en ondertussen zou ik hem nog even zien en hoi kunnen zeggen.

dus daar ging ik, het hoi kwam nog best oké uit mijn mond, al zeg ik het zelf.

geen stemoverslag, consumptie of iets anders genânts.

zeer fijn dacht ik, totdat..

je voelt hem zeker al aankomen; ze struikeld over zn voet, valt patsboemplof boven op hem,

en ze zoenen tot ze dr bij neer vallen, - ohnee, dat kan niet, want ze lagen al op de grond –

en je zal wel denken; maar natuurlijk gaat dat niet gebeuren, want neee, er zal vast iets speciaals gebeurt zijn.

maar nee hoor, je had het bij het rechte eind, ik viel over zijn voet heen, viel gelukkig niet patsboemplof op hem maar helaas hebben we ook niet gezoend.

Het was echt zéeer beschamend, en als ik eraan terugdenk zie ik het al helemaal in slow motion voor me, het was net z’on voorspelbare, slecht geacteerde romantischefilm.

gelukkig hebben die films altijd een happyeverafter, dus ik vertrouw er maar gewoon op dat ik door deze move ben opgevallen bij hem, en dat het allemaal nog goedkomt!

eigenlijk ben ik bang dat het niet zo zal gaan, maar ik weet zeker dat ik er later helemaal dubbel om zal liggen’

xo' 

dream your dreams & follow your heart'

Ik ben Marieke, een gewone teengirl met dromen&passies zoals ieder ander heeft.

later hoop ik namelijk ik Amerika te wonen, mijn eigen faboulous kledingwinkel te hebben, ook wil ik bij mijn store een eigen tijdschrift, met eigen geschrevencolumns over alle do’s&don’ts voor je huid, haar&makeup, alle in’s&out’s over fashion en natuurlijk van alles over mijn kledinglijn.

De tijd die ik overheb van het werken in mijn kledingwinkel wil ik besteden aan mijn sociallife,

Saturday = girlsday ♥ (shoppen, terrasjespakken, gekdoen&fotosmaken)

en fridaynight = clubnight -ofcourse-

helemaal losgaan in een house&hiphopclub en battelen tot ik er bij neerval.

helaas kan ik nog even verder gaan dromen;

- Amerika is zeeer ver weg.

- Ik ontwerp soms wel kleding, maar om door te breken in amerika? Ik blijf ervan dromen, en als het niet gebeurt zal ik alsnog altijd voor mezelf, family&friends blijven ontwerpen. 

- Dansen is mijn passie, ik heb nooit op dansen gezeten maar opzich gaat het me wel goed af.

maar of ik ooit in een topclub moet battelen voor money?  Neee, ik blijf wel lekker dansen in mijn vrijetijd.

- En een eigen tijdschrift? ik weet niet of ik goed ben in columns schrijven, maar daarom ga ik ook doormiddelvan blogspot kijken of het me een beetje makkelijk afgaat.

Toch blijf ik hier lekker over dromen, en ik blijf mijn dromen nastreven.

Later woon ik gewoon in amerika, en heb ik mijn eigen tijdschrift&kledingwinkel.

I’m sure!

-  Dream your dreams & follow your heart' - 

XO'  marieke